วิธีช่วยให้ลูกน้อยรู้ “เรารักลูกนะ”

วันเวลาผ่านไป อะไรๆ ก็เปลี่ยน ใบไม้  ดอกไม้ ที่เขียวสวย ก็ร่วงโรย รอดอกใหม่ผลิบานตามกาลเวลา… “เพื่อน” ก็เช่นกัน หากคุณเรียนมัธยมปลาย  ตอนนี้ยังมีเพื่อนสมัยอนุบาล ถึงมัธยมต้นกี่คน? ถ้าคุณอยู่มหาวิทยาลัย  ตอนนี้ยังติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมเท่าไหร่? คนทำงานคะ  มีเวลาว่างนัดเจอกับเพื่อนที่สนิทกันบ่อยไหม? แล้วถ้ามีโอกาสได้เจอ Topic การเม้าของเรา เปลี่ยนไปไหม? #เก่งขึ้นCB

 

สำหรับ Sukiez มันเปลี่ยนไปมาก จากสอบติดที่ไหนวะ? เป็นทำงานอะไร ต่อด้วยแต่งงาน
เมื่อไหร่? จนตอนนี้เลยเถิดมาเป็น “จะเอาลูกไปเข้าโรงเรียนไหนดี” ฮ่าๆๆๆๆๆ
ตามอายุแหละค่ะ จากการที่เพือนๆ เริ่มมีหลานมาให้ Sukiez เลี้ยงแล้ว วันนี้เลยขอเขียนเรื่อง
“วิธีช่วยให้ลูกน้อยรู้… เรารักลูกนะ” มาฝากพ่อแม่มือใหม่กันค่ะ

ใช้เวลาในโอกาสพิเศษร่วมกับเขา 

อย่าคิดนะคะว่าเด็กยังเล็ก จำอะไรไม่ได้ ถึงโตมาจะบอกว่าจำได้แค่ลางๆ แต่นั่นก็คือ
“ความทรงจำ” ของเขา หาเวลา ทำให้เทศกาลต่างๆ เช่น ปีใหม่ วันเด็ก หรือวันสำคัญ อย่างวันเกิดของเขาเอง อยู่กับเขา ใช้เวลา หากิจกรรมทำร่วมกัน ทำให้ทุกครั้งที่เขานึกถึง จะมีแต่รอยยิ้มตลอดไป

รับฟังเขา.. จริงๆ 

พ่อแม่บางคนบอกว่า “เรารับฟังลูกนะ” …แค่ใช้หูฟัง? คำว่ารับฟัง คือ เปิดใจรับในสิ่งที่เขาพูด คิดตามในมุมมองของเขา พยายามอย่ามีคำว่า “แต่” เพราะมันจะทำให้เขารู้สึกว่าคุณต่อต้าน ถ้ามันเป็นเรื่องที่ผิด เปลี่ยนคำว่าแต่ เป็นคำแนะนำของคุณต่อท้ายด้วยคำว่า “….ดีกว่าไหม” ให้เขาได้คิดเองและรู้สึกว่า คุณอยู่ข้างๆ เขาเสมอ

บอกเขาว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญสำหรับเขา 

ในที่นี้ ไม่ได้หมายความว่าเราต้อง “ตีกรอบ” ให้เขา ลองนึกว่าเราเป็นเขา ใช่ค่ะ สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้คือ สิ่งที่ดีที่สุด แต่มันคือสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ หรือ? เรามีหน้าที่แนะนำแนวทาง ไม่ใช่ “บังคับ” ให้เขาทำ การบอกว่าสิ่งไหนสำคัญจะช่วยสอนให้เขารู้จักหน้าที่ และการลำดับความสำคัญ

บอกเขาเสมอว่า เรารักเขา 

พ่อแม่บางคน อายที่จะบอกลูกว่ารัก หรือคิดว่า คำว่ารักจะทำให้ลูกอ่อนแอ บางคนอยากให้การกระทำ และการสั่งสอนเป็นการบอกลูกว่ารักมากกว่าพูด… บางครั้งเด็กก็คือเด็ก เขาไม่รู้หรอกค่ะว่า นี่คือสิ่งที่เราจะสื่อว่าเรารักเขา ฝึกๆ กันหน่อยนะคะ พ่อแม่ปากแข็งทั้งหลาย แค่คำว่ารักเอง

กอด หอม จูบเขา ให้เขารู้ว่าเราห่วงเขา 

พอๆ กับการบอกรักแหละค่ะ เด็กๆ พอเขาเริ่มเข้าสู่วัยหนุ่มสาว การไปกอด ไปหอมเขาจะเริ่มยาก ควรฉกฉวยเวลาวัยเยาว์ของเขา กอด หอม ให้เขารับรู้ว่า เราห่วง และทะนุถนอมเขามาขนาดไหน

ทำงานต่างจังหวัด อย่าลืมโทรหาเขา 

หน้าที่การงานก็สำคัญค่ะ เราเลือกไม่ได้ตลอดว่า จะอยู่กับลูกน้อยแทนการต้องไปต่างจังหวัด หน้าที่ก็คือหน้าที่ค่ะ แต่สมัยนี้ เทคโนโลยีมาไกลแล้ว จงใช้มันค่ะ Face time ก็ได้ ให้ลูกรู้สึกว่า ไม่ว่าเราจะไปไหนเราก็ไม่ลืมเขานะ

ข้อความบนกล่องอาหารกลางวัน 

สำหรับคุณแม่บ้านที่มีเวลาทำข้าวกล่องให้ลูกน้อยได้ไปทานช่วงพักกลางวัน นอกจากจะได้ใส่ใจเรื่องสุขภาพการทานของเขาแล้ว แอบเขียนข้อความใส่กระดาษแล้วแนบไปในกล่องข้าวก็น่ารักนะคะ

สร้างวัฒนธรรมระหว่างลูกน้อยกับคุณ 

เช่น ทุกครั้งก่อนนอนต้องมาหอมแก้มคุณ หรือเวลาคุยกับคุณเรียกแทนตัวเองว่าหนู ให้เป็นเรื่องของคุณกับเขา ที่มีแค่เรารู้ พอทำจนเป็นความเคยชิน โตมาเขาก็จะยังทำอยู่ เหมือนสายสัมพันธ์ที่เราสร้างมันขึ้นมาได้

ถามเกี่ยวกับวันต่างๆ ของเขา 

ทำงานเยอะได้ ยุ่งได้ แต่ละเลยไม่ได้ เราไม่มีวันทราบหรอกค่ะว่าเขารู้สึกอย่างไรต่อวันต่างๆ เช่น วันไหว้ครู เขาอาจจะได้เป็นตัวแทนห้อง ถือพานไหว้ครู หากคุณทราบล่วงหน้าแล้วสามารถเคลียร์งานไปดูเขา ถ่ายรูปกับเขา เขาคงมีความสุขและภูมิใจมากๆ แน่นอนค่ะ

ชมเชยเขา 

ดุได้ ตีได้ ก็ต้องชมได้ ชม ไม่ได้หมายความว่าเราอวย หรือถือหาง “ชมแบบสมเหตุสมผล” ทำดี ทำถูกก็ชมเขา เขาจะได้จำได้ว่า ทำแบบนี้มันดีนะ อย่าเอาแต่ดุแต่ว่า ทุกคน ทุกวัย ต้องการกำลังใจค่ะ

ทำให้เขายิ้ม 

ถึงแม้ Sukiez จะยังไม่เคยมีลูก (รวมถึงแฟน) แต่ Sukiez มั่นใจว่า รอยยิ้มของลูก คือยาวิเศษณ์ ไม่ว่าจะเจออะไรมา หนักหนาขนาดไหน แค่เห็นลูกยิ้ม เราก็หายเหนื่อยแล้ว …มันต้องมีเหตุผลอะไรอีกคะ ที่จะไม่อยากเห็นเขายิ้ม！

ทำความรู้จักกับเพื่อนของเขา 

เราไม่ได้ไปแทรกแซงกับสังคมของเขานะคะ แต่เราแค่อยากรู้ว่า เพื่อนเขาเป็นใคร ทุกวันนี้ อยู่กับสังคมแบบไหน หรือรู้จักไว้ติดต่อในยามฉุกเฉิน รู้จักได้ แต่อย่าไปจำกัดขอบเขตการคบหานะคะ

ขอความช่วยเหลือจากเขาบ้าง 

ให้ใครรู้สึกว่า เขาก็สำคัญและมีประโยชน์กับเรา มอบหมายงาน หรือขอความช่วยเหลือ เพราะเขาคือส่วนหนึ่งของครอบครัว เป็นการฝึกเขาให้รู้จักช่วยเหลือผู้อื่นไปในตัวด้วยค่ะ

ให้เขาแสดงตัวตนของเขา 

เด็กบางคน อยู่ที่บ้านเป็นอีกแบบ อยู่กับเพื่อนก็อีกแบบ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตามแต่ พยายามให้เขาเป็นตัวเขาเองอยู่เสมอค่ะ จะได้รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ไม่ได้ปิดบังอะไรเรา

ตอบตกลงทุกครั้งที่เขาขอกอดคุณ 

อย่าขัดเขินเลยค่ะ เดี๋ยวตามาก็ไม่ได้กอดแล้วนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ การกอด คือการบอกรักที่นับว่าชัดเจนพอๆ กับการพูดเลยทีเดียว

เปิดใจให้ลูกน้อยเสมอ 

ลูกเรา เขาจะเป็นอย่างไรก็ลูกเรา สิ่งที่พ่อแม่ควรมีพอๆ กับความรักคือ “ความเข้าใจ” อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานตัดสินลูก ใช่ว่าวันนั้นเราเดินผิดทาง วันนี้ลูกจะเดินไปในทางที่ผิดอย่างเรา ปรับตัวเปิดใจให้ทันยุค เข้าสมัย… ไม่ใช่รู้ทัน แต่ทำความเข้าใจนะคะ

 

ลองอ่านดูแล้วปรับใช้นะคะ ลูก เขาต้องมีชีวิตของเขาเอง
เติบโตขึ้น ห่างเราออกไป
ใช้ช่วงเวลาขณะที่เขายังเป็น “ของเรา” ดูแลเขาให้ดีที่สุด
มอบความรัก ให้ความเข้าใจ
แล้วมองดูเขาเติบใหญ่ด้วยรอยยิ้มนะคะ 

Credit Picture: babymri