ทุกอย่างลึกซึ้งขึ้น… แต่ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

เราคบกันแบบลับๆ จนเข้าเดือนที่สาม ความสัมพันธ์มันลึกซึ้งเกินกว่าจะเดินถอย… มนรักแมนแล้วค่ะ มนเป็นผู้หญิง Work hard play harder ฮ่าๆๆๆๆ เป็นผู้หญิงกินเหล้า เข้าผับ สูบบุหรี่ แต่ไม่ติดอะไรสักอย่าง เรื่องผู้ชายก็เป็นคนชอบบริหารเสน่ห์ ชอบเยอะแต่ไม่ค่อยรักใครจริงๆ เพราะพอรักจริงๆ ก็เจ็บทุกที เรื่องอย่างว่า มนไม่ใช่คนง่ายค่ะ เที่ยวเก่งไม่ได้หมายความว่าจะได้กับใครก็ได้ ต้องรักจริงๆ เท่านั้นถึงจะกล้าทำ… จริงๆ ก่อนจะมีอะไรกับแมน มนกลัวนะคะ เพราะโบตั๋นเขาก็ผ่านอะไรมาอย่างโชกโชน แต่โตขนาดนี้ วิธีป้องกัน หรือการตรวจโรคก็เป็นเรื่องที่ทำได้… มาถึงขั้นนี้ จะบอกว่ากิ๊กคงน้อยไป มนเรียกความสัมพันธ์ของเราว่า “ชู้” อย่างเป็นทางการ…

ฝ่ายโบตั๋น เขาก็ไม่รู้อะไรหรอกค่ะ ก็ยังใช้ชีวิตในแบบของเขา ระหว่างที่มนกับแมนคบกัน เขาก็ยังพาผู้ชายไม่ซ้ำหน้ามาเจอเพื่อนๆ เหมือนที่เคยทำ เขาคิดเสมอว่า แมนมีเขาและรักเขาคนเดียว ทั้งๆ ที่เขากลับมีใครอีกหลายคน… เวลาเรารักใคร แล้วคนที่เรารักโดนทำร้ายโดยที่ไม่รู้ตัว รู้สึกอย่างไรคะ? สำหรับมน… โกรธค่ะ โกรธจนกลายเป็นเกลียด จะบอกว่า แมนก็นอกใจโบตั๋นมาคบกับมน แต่โบตั๋นทำก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะรักแมน มนคงไม่ชอบการโกหกที่โบตั๋นทำกับแมน ใช่ค่ะ มันเป็นอดีต มันจบไปแล้ว แต่มีคนรู้มีคนเห็น จะคบกัน ทำไมเลือกเริ่มต้นด้วยการโกหกปิดบัง แล้วยังขอให้เพื่อนที่สนิทช่วยกันปิดด้วย มนว่ามันไม่แฟร์มากๆ

คืนหนึ่ง ระหว่างที่มนกับแมนอยู่ด้วยกัน อยู่ๆ แมนก็พูดเรื่องอดีตของโบตั๋น… ด้วยความที่เราไว้ใจกันมาก มนเลยหลุดพูดเรื่องที่เคยรู้เคยเห็นมา ตอนนั้นที่บอกไป ก็แค่อยากให้แมนรู้ ไม่ได้คิดว่า แมนจะเลิกกับโบตั๋น เพราะมนก็รู้ว่าแมนรักโบตั๋นมาก แต่แมนกลับบอกมนว่า หาหลักฐานมาให้หน่อยได้ไหม เราจะได้เลิกกับโบตั๋น ไม่งั้นโบตั๋นก็ไม่มีวันยอมรับหรอก…

ประโยคนั้น มนอธิบายไม่ถูกค่ะว่ารู้สึกอย่างไร มันดีใจ มันเสียใจ มันรู้สึกผิด มันสับสน มนได้แต่บอกแมนว่า หาให้ได้นะหลักฐานอะ แต่จะมาเลิกกันเพราะเรื่องในอดีตมันไม่โอเค
ถ้าจะเลิกก็ควรเป็นเหตุผลของปัจจุบันมากกว่า

แมนก็บอกว่า เรื่องในอดีตก็จริง แต่ทำไมต้องปิดบังกัน ถ้าแมนจะรักใคร อดีตจะเป็นอย่างไรแมนก็ไม่สน แต่โบตั๋นโกหก มนเข้าใจแมนและรับปากว่าจะหาหลักฐานมาให้

ผ่านไปได้สองอาทิตย์ มนได้หลักฐานมาครบค่ะ จริงๆ ได้มาตั้งแต่วันถัดมาหลังจากที่แมนขอ แต่ทำใจไม่ได้ที่จะให้แมนรู้ เราเป็นเพื่อน ได้เห็นยังรับไม่ได้ แล้วแมนเป็นแฟน เป็นคนที่รัก จะรู้สึกอย่างไร มนไม่อยากให้แมนรู้สึกแย่หรือเสียใจ เลยเก็บไว้ก่อน จนเรานัดเจอกันคืนหนึ่ง… ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างทุกครั้งที่ผ่านมา เรากินข้าวกันเสร็จ ก็ไปดูหนังด้วยกันค่ะ ระหว่างดูหนัง แมนถามมนว่า หลักฐานที่ขอดู ได้มาหรือยัง.. มนกินจุดเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เพราะปกติไม่เคยโกหกแมน แมนก็คงจับได้ว่ามนผิดปกติ ก็เลยคาดคั้น มนเลยโกหกไปว่า ได้แค่รูปมา… ก็ส่งให้แมนไป จากนั้นหนังก็เริ่มไม่สนุกแล้วค่ะ แมนแชทกับโบตั๋นตลอดเวลา เดี๋ยวก็เข้าห้องน้ำ นั่งไม่ติดเลยค่ะ
ความรู้สึกมนตอนนั้น… รู้สึกผิดค่ะ รู้สึกผิดที่ทำให้แมนเสียใจ ไม่สบายใจ จนหนังจบ เราก็ออกมานั่งคุยกัน แมนบอกว่าเขาถามโบตั๋นไปตรงๆ แล้วก็ตามคาด โบตั๋นไม่ยอมรับ บอกว่าไม่มีหลักฐาน แมนเลยส่งรูปและบทสนทนาระหว่างโบตั๋นกับผู้ชายแต่ละคนที่นัดมามีอะไรกัน ที่ได้มาจากมนไปให้โบตั๋น โบตั๋นก็เงียบ… แมนก็คาดคั้น บอกว่าถ้าไม่บอกความจริงจะเลิก โบตั๋นเลยยอมบอก… แต่ไม่ใช่เรื่องจริง ก็ยังคงโกหกแมนอยู่ คืนนั้นสิ่งที่แมนพูดมาแต่ละอย่าง “ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ด้วยวะ อุตส่าห์เลิกเจ้าชู้ จะลองจริงจังกับใครสักคนดู ทำไมเป็นงี้วะ ..เราโคตรชา” มนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะปลอบอย่างไร เสียใจที่ทำให้แมนรู้สึกแย่ แต่ก็ทนไม่ไหวหรอกนะคะ ที่จะทนเห็นคนที่ตัวเองรักโดนหลอกแบบนี้ไปเรื่อยๆ

มนเกลียดว่าเวลาเพื่อนๆ ในกลุ่มพูดถึงแมนว่า
“น่าสงสารนะ”
“ไม่รู้อะไรเลย”
“คบโบตั่นไปได้ยังไง”
… แรงสุดคงเป็น “โง่”

มนเลยถามว่าแมนจะเอายังไงต่อ แมนบอกว่า “มันอยากคบต่อก็คบ เดี๋ยวมันจะได้รู้บ้าง เวลาเราเหี้ยจะเป็นยังไง” มนบอกแมนไปว่า ถ้าแมนทำตัวให้แย่เพื่อประชดโบตั๋น คิดดูว่ามนจะรู้สึกยังไง เพราะมนทำให้แมนต้องทำตัวไม่ดีแบบนั้นหรอ? .. พอแมนสงบ แมนก็ขอโทษ เราแยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วก็นัดเจอกันอีก
ในวันถัดมา… ตอนเช้า มนมาหาเมย์ เพื่อนโบตั๋นที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมเพื่อมาขอหลักฐานชิ้นสุดท้าย …ค่ะ มนเลว มนยอมรับ ตอนนั้น คิดแค่ “จะทำทุกทางให้โบตั๋นออกไปจากชีวิตแมน”
มนไม่ได้อยากได้แมนมาเป็นแฟนหรอกค่ะ แมนเองก็ใช่ว่า ถ้าเลิกกับโบตั๋นแล้วจะมาคบกับมน แมนเคยถามมนว่า ทำไมถึงยอมช่วยแมนหาหลักฐาน มนก็บอกไปค่ะ ว่าอยากให้แมนหลุดพ้นจากผู้หญิงคนนั้น แมนตอบมนว่า “ใช่ว่าเราเลิกกับโบตั๋นแล้วจะมาคบมนนะ” … หน้าชาไหมคะ ฮ่าๆ

เวลาที่เรารักใครสักคน ด้วยใจจริง เราจะรู้สึกได้เลยว่า เราจะทำได้ทุกอย่าง
แม้ว่าจะไม่ได้อะไรกลับมาเลยสักอย่าง..
มนเดาออกแหละค่ะ ว่ามันจะจบอย่างไร และมนก็รู้ว่า จริงๆแล้ว
แมนรักโบตั๋นมาก ขนาดแมนพูดจาแบบนั้นกับมน
หรือไม่ค่อยทำอะไรให้มน มนยังให้อภัยแมนได้
… เพราะรักแมนมาก
มันเป็นไปได้อยู่แล้วค่ะ ที่แมนจะให้อภัยโบตั๋นเช่นกัน

ตอนที่มนไปหาเมย์ เมย์ก็ถามค่ะ ว่าทำไมจู่ๆ ก็มาขอ ทั้งๆ ที่ตอนนั้น มนเองที่เป็นคนบอกให้เมย์ลบ มนเลยตัดสินใจเล่าเรื่องมนกับแมนให้เมย์ฟัง… เมย์เงียบค่ะ ตอนนั้นก็คิดนะคะ เมย์คงด่าและเกลียดเรา แต่เมย์ทำแค่ กอดมน แล้วบอกมนว่า แมนโชคดีที่มีมึงคอยอยู่ข้างๆ.. ระหว่างที่คุยกัน แมนส่งไลน์มาหามน บอกว่า โบตั๋นมาคุยกับแม่แมนที่บ้าน คือปกติแล้ว จันทร์ถึงศุกร์ แมนจะอยู่คอนโดค่ะ ซึ่งคอนโดนี้ โบตั๋นไม่ทราบมาก่อนว่าแมนมี เสาร์อาทิตย์ถึงกลับบ้าน เพราะบ้านแมนอยู่ไกล มนตกใจค่ะ ไม่คิดว่า โบตั๋นจะกล้า แมนเล่าให้ฟังว่า โบตั๋นมาร้องไห้ มาเล่าเรื่องอุบาทว์ๆ ที่ตัวเองเคยทำ สารภาพสิ่งที่แมนบอกว่า “เรื่องจริง ทั้งหมด” แม่แมนใจดีมากค่ะ
ไม่ว่าอะไรโบตั๋น แถมยังบอกแมนว่า “อดีตก็คืออดีต เขาคงสำนึกผิดแล้ว ให้อภัยเขาเถอะ”

มนไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนั้นยังไงค่ะ มันชา… ชาถึงขั้นที่ เราควรเอาไงต่อไปวะ
เลยบอกแมนว่า คืนนี้ไม่ต้องมาเจอกันไหม แมนบอกว่าไม่ เชื่อว่ามนต้องได้อะไรมาอีกแน่ๆ
ก็เลยเจอกัน…

มนจำคืนนั้นได้ไม่ลืมเลยค่ะ…

คืนนั้น พอเราเจอกัน เราหาอะไรทาน แล้วไปคอนโดแมนเลย เราอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน แล้วก็นอนคุยกัน… แมนถามหาสิ่งที่มนได้มาวันนี้ ในหัวมนคิดว่า ไม่อยากให้แมนดูอะไรแล้ว มนไม่อยากเห็นเขาเสียใจ อีกอย่างที่บ้านแมนไม่ว่าอะไร มนมีเหตุผลอะไรที่ต้องให้แมนดูอีก คือ มันจะมีประโยชน์อะไร รู้ไปแต่คุณยังคบกัน ไม่รู้จะมีความสุขกว่าไหม… “ไหนสัญญากันว่าจะไม่มีความลับกันไงคะ” มนตื่นจากภวังค์ความคิดเลย ใช่ค่ะ สัญญา ต้องเป็นสัญญา มนเลยเอาทุกอย่างที่มนได้มา ให้แมนดู… ไม่หวังให้เขาเลิกกัน แต่อยากเห็นแมน “ตาสว่าง” สักที
พอแมนดูครบหมดทุกอย่าง ใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมง แมนก็นอนนิ่ง.. หยิบมือถือมาบล็อกไลน์ บล็อกเฟสขอโบตั๋น แล้วร้องไห้ มนสั่นไปทั้งตัวเลยค่ะ สาบานได้ว่า ถ้าโบตั๋นอยู่ข้างหน้าตอนนั้น มนฆ่าเขาได้เลย มนทำได้แค่กอดแมน แล้วก็ร้องไห้ด้วย ร้องไห้เพราะ เป็นคนหาทุกอย่างมาให้แมน ทำให้แมนเสียใจ ระหว่างนั้นแมนก็ได้ระบายทุกอย่างออกมา เราอยู่อย่างนี้กันสามชั่วโมง แล้วเราก็หลับไป เช้ามา มนก็หาอะไรให้แมนกิน มนได้แต่บอกแมนว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มนจะอยู่ข้างๆ แมนเสมอ ไม่ว่าจะในฐานะอะไร แมนก็กอด บอกแค่ “อย่าทิ้งกันไปก็พอ”

แยกกันได้สักพัก แมนก็ไลน์มาบอกว่า เมื่อคืน โบตั๋นไปหาแมนที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืน เพราะติดต่อแมนไม่ได้เลย แม่แมนบอกให้แมนกลับมาบ้าน มาคุยกับโบตั๋นให้จบ เพราะคราวนี้ โบตั๋นพาพ่อมาด้วย… มนเลยบอกให้แมนกลับไปเคลียร์ พร้อมขอว่า ถ้าเป็นไปได้ สัญญาได้ไหม จะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก… แมนสัญญา เวลาผ่านไป วันนั้นเป็นวันที่มนไม่ทำอะไรเลยค่ะ นอนนิ่งๆ ไม่มีแรง ในหัวมมันมืดไปหมด จนกระทั่งประมาณบ่ายสามโมง แมนทักไลน์มาว่า

“ขอโทษนะ เราใจอ่อนอีกแล้ว”

เหมือนทุกอย่างมันพังค่ะ
ความรู้สึก ความหวังดี ทุกอย่างมันกลายเป็นศูนย์
มนรู้สึกตัวเอง “โง่ ” รู้สึกว่า ทำทุกอย่างไปเพื่ออะไร
มนกำลังรออะไร สำคัญสุด….
จะยังมีหน้าอยู่ตรงนี้อีกไหม?

หลังจากนั้น มนก็อ่านไม่ตอบ เงียบ ร้องไห้เหมือนคนบ้าเลย ฮ่าๆๆๆ สมเพชตัวเองค่ะ
แมนเองก็พยายามติดต่อมน แต่เขายังกลับจากบ้านไม่ได้